واگذاری حضانت فرزند بالای ۷ سال سن به مادر بر اساس مصلحت طفل
دادگاه حضانت فرزند بیشتر از ۷ سال سن را هم در صورت اقتضای مصلحت به مادر می دهد

اولویت مادر برای حضانت فرزند زیر ۷ سال سن
طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، مادر برای حضانت فرزندان کمتر از ۷ سال سن اولویت دارد، این حکم فارغ از جنسیت فرزند است یعنی مادر برای حضانت از فرزند دختر یا پسری که کمتر از ۷ سال سن داشته باشد اولویت دارد.
در محاسبه سن فرزند در موضوع حضانت، سن بر اساس تاریخ شمسی ملاک است و تا آخرین روز از سال هفتم عمر فرزند، اولویت حضانت با مادر خواهد بود.
مصلحت فرزند به تشخیص دادگاه ملاک نهایی است
با این حال طبق تبصره ذیل ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، ملاک نهایی برای تعیین وضعیت حضانت و نگهداری طفل، مصلحت فرزند است که به تشخیص دادگاه تعیین می شود.
یعنی حتی در صورتی که یکی از والدین اعم از پدر یا مادر برای حضانت اولویت داشته باشند باز هم برای دادگاه تکلیفی برای تصمیم گیری به تبع این اولویت ایجاد نمی شود.
مثلا اگر فرزند بیشتر از ۷ سال سن داشته باشد، هرچند طبق قانون پدر برای حضانت اولویت دارد ولی دادگاه می تواند با در نظر گرفتن مصلحت فرزند، حضانت و نگهداری را به مادر یا حتی اشخاص دیگر بسپارد.
تبصره (الحاقی ۱۳۸۲/۹/۸ مجمع تشخیص مصلحت نظام)- بعد از هفتسالگی در صورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه میباشد.
تعیین تکلیف حضانت در صورت اختلاف میان پدر و مادر
باید توجه داشت که موضوع حکم قانون «اولویت» است، بنا بر این در صورت اختلاف اصولا کسی که اولویت ندارد باید در مرجع صالح که دادگاه خانواده است، ادعای خودش در مورد استحقاقش برای بر عهده گرفتن حضانت را اثبات کند.
بیشتر بخوانید:
واگذاری حضانت فرزند بالای ۷ سال سن به مادر بر اساس مصلحت طفل
تجدیدنظرخواهی از رای مطالبه نفقه فرزند از پدر توسط مادرش
لایحه در دفاع مقابل اعتراض ثالث اجرایی
عدم تمکین زن
رای دادگاه درباره رد درخواست حضانت پدر
شعبه اول دادگاه خانواده شهرستان دماوند در پرونده ای درخواست پدر برای بر عهده گرفتن حضانت فرزند بالای ۷ سال را به این جهت که مصلحت این فرزند را ماندن نزد مادر و خواهر و برادر دیگرش تشخیص داده است، رد کرده است.
دادگاه هرچند پدر به استناد اولویتی که برای بر عهده گرفتن حضانت فرزند بعد از سن ۷ سالگی پیدا کرده بوده از دادگاه درخواست اعطای حضانت به خودش را کرده ولی دادگاه درخواست او را قبول نکرده است.
شعبه ۴۵ دادگاه تجدیدنظر استان تهران هم بعد از تجدیدنظرخواهی پدر از رای دادگاه خانواده دماوند راجع به عدم واگذاری حضانت، رای دادگاه بدوی را صحیح و قانونی تشخیص داده و آن را عینا تایید کرده است.
رأی دادگاه بدوی
در خصوص دعوی خانم م.ق. به طرفیت آقای ف.ق. به خواسته صدور حکم به حضانت فرزندان مشترک و پرداخت نفقه ایشان، به این توضیح که خواهان مدعی است خوانده همسر شرعی و قانونی اوست و سه فرزند مشترک به نامهای ۱- ف. ۱۶ ساله ۲- ن. ۱۴ ساله ۳- م.۱۱ ساله دارند. در حال حاضر به علت اختلافات فی مابین که سوابق رسیدگی در این دادگاه نیز وجود دارد، جدای از یکدیگر زندگی می کنند و هر سه فرزند نیز نزد مادرشان زندگی می کنند. لذا خواهان با طرح دعوی حاضر، صدور حکم خواسته را خواستار شده است. دادگاه با توجه به مجموع محتویات پرونده و نظر به اینکه موضوع حضانت نسبت به اطفال پس از رسیدن به سن بلوغ منتفی شده و اطفال پس از رسیدن به سن بلوغ با هرکدام از والدین که بخواهند می توانند زندگی کنند و در موضوع خواسته دو تن از فرزندان به نامهای ف. و ن. به سن بلوغ رسیده اند، لذا دادگاه در مورد حضانت ایشان فارغ از اظهارنظر است و مستندا به ماده ۱۹۷ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی، قرار عدم استماع دعوی خواهان را صادر می کند. اما در خصوص فرزند سوم با توجه به مجموع محتویات پرونده و اینکه دو فرزند مشترک دیگر ترجیح داده اند نزد مادرشان باشند و به مصلحت طفل مذکور آن است که او هم نزد مادر و خواهر و برادرش زندگی کند، لذا مستندا به ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی و مواد ۱ و ۴ و ۴۵ قانون حمایت خانواده و ماده ۱۹۸ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی، حکم به حضانت خواهان از فرزندش م. صادر می نماید. اما در مورد مطالبه نفقه فرزندان مشترک با توجه به مجموع محتویات پرونده و نظربه اینکه حسب ماده ۱۱۹۹ قانون مدنی نفقه اولاد به عهده پدر و ولی قهری است و در مانحن فیه هرسه فرزند محصل و نیازمند بوده و پدر، حسب اظهار خودش می تواند نفقه فرزندان را پرداخت کند و صرف زندگی با مادر مسقط نفقه فرزندان نیست و پدر باید به تکلیف خود عمل نماید. لذا دادگاه مستندا به ماده مارالذکر قانون مدنی و مواد ۱ و ۴ و ۴۱ و ۴۵ قانون حمایت خانواده حکم به محکومیت خوانده به پرداخت ماهانه پنج میلیون ریال از بابت نفقه سه فرزند مشترک تا مادامی که با مادرشان زندگی می کنند صادر و اعلام می نماید. بدیهی است پرداخت نفقه تا زمانی است که فرزندان استحقاق دریافت نفقه داشته باشند و نزد مادرشان باشند. این رأی حضوری و ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ، قابل تجدید نظر خواهی در دادگاه تجدید نظر استان تهران است.
رییس شعبه اول دادگاه عمومی خانواده دماوند – محمدی
رأی دادگاه تجدیدنظر استان
تجدید نظر خواهی آقای ف.ق. به طرفیت خانم م.ق. از دادنامه شماره ۹۱۴ مورخه ۱۳۹۳/۸/۱۴ شعبه محترم اول دادگاه عمومی حقوقی خانواده دماوند، که به موجب آن حکم به تعیین نفقه فرزند و تجدیدنظرخواه محکوم به پرداخت آن در حق فرزندان خود شده است و نیز حکم به حضانت تجدیدنظرخوانده از فرزند صغیر مشترک به نام م. ۱۱ ساله به دلیل حضور برادر ۱۶ ساله و خواهر ۱۴ ساله در نزد مادر صادر گردیده، وارد نمی باشد. زیرا رأی براساس مقررات و موازین قانونی صادر شده و ایرادی از حیث ماهوی یا شکلی به آن وارد نیست و استدلال محکمه محترم بدوی و نیز مستندات آن صحیح می باشد و تجدیدنظرخواه دلیل یا دلایلی که موجبات نقض و یا بی اعتباری دادنامه را فراهم نماید، ارائه ننموده. لذا بنا به مراتب دادگاه مستندا به قسمت اخیر ماده ۳۵۸ قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امورمدنی مصوب ۱۳۷۹/۱/۲۱، ضمن رد اعتراض معترض، دادنامه معترض عنه را عینا تأیید می نماید. رأی دادگاه بموجب ماده ۳۶۵ قانون فوق الذکر قطعی است.
رئیس و مستشار شعبه ۴۵ دادگاه تجدیدنظر استان تهران – علیمحمدی – غفاری
بیشتر بخوانید:
واگذاری حضانت فرزند بالای ۷ سال سن به مادر بر اساس مصلحت طفل
تجدیدنظرخواهی از رای مطالبه نفقه فرزند از پدر توسط مادرش
درخواست اعمال ماده ۴۷۷ در پرونده کلاهبرداری فارکس
لایحه در دفاع مقابل اعتراض ثالث اجرایی
رد دعوای مطالبه وجه به جهت ذی نفع نبودن مدیرعامل شرکت